“Wat licht wil geven moet het branden doorstaan” Viktor Frankl
Scriptie
Dit is de titel die ik heb gebruikt voor mijn scriptie bij het afronden van de opleiding aan de Psychosynthese Academie eind vorig jaar.
‘Kom maar op, ontsteek het licht! Zichtbaar zijn is betrouwbaar, doodeng……en uiteindelijk onvermijdelijk.’ stond op een kaartje wat ik kreeg tijdens de evaluatie van het eerste studiejaar van de TIO (Trainer in opleiding).
Gezien worden is mooi
Elke student kreeg van haar een kaartje waarop ze met een aantal woorden weergaf, hoe ze ons als student had meegemaakt. Ik was er door ontroerd. Door dit persoonlijke gebaar en temeer omdat het me bracht bij een gevoel van ‘dankbaarheid’. Dankbaar voor de groei en de ontwikkeling die ik in de afgelopen 20 jaar heb mogen meemaken. De woorden op het kaartje brachten me terug naar waar ik de opleiding in Psychosynthese ooit ben begonnen. In 1998 begon ik met de basisopleiding aan het Instituut voor Psychosynthese (toen in Amsterdam, nu in Hilversum).
Gebruik van Metaforen
Tijdens een van de opleidingsweekenden nam ik samen met een aantal andere studenten deel aan een oefening waarbij we aan de hand van een geleide visualisatie de verschillende niveau’s van bewustzijn van onze persoonlijkheid aan het onderzoeken waren. In deze visualisatie werd gebruik gemaakt van het ‘huis’. Een huis met verschillende verdiepingen als metafoor voor de de verschillende lagen van ons bewustzijn en onbewuste.
De kelder als metafoor voor het lagere onbewuste, de plek van onze vergeten herinneringen, verdrongen drijfveren en driften, het verleden, enz…, de Zolder als metafoor voor het gebied van de hogere intuïties en inspiraties, ethisch besef en religieuze ervaringen, de toekomst, enz.. en de Begane grond als metafoor voor het hier en nu en de spanningen die we ervaringen in het dagelijks leven, de plek waar we de ander ontmoeten en ons verbinden met elkaar en de omgeving.
Gezien worden is eng
In de nabespreking van deze oefening maakte een medestudent een opmerking naar mij die ik toen niet echt binnen kon laten komen, maar die altijd is blijven hangen. Hij zei: ‘Wim….zoals ik jou meemaak in de weekenden en wat ik van je hoor over de plek die je inneemt, zie ik dat je heel vertrouwd bent met de kelder en de zolder van je leven maar de begane grond daar zie ik je niet. Dat interesseert je geen fuck!’
Dat kwam hard aan……en toch, wat had hij het goed gezien.
Aanpassen en overleven
Na mijn coming-out, mijn scheiding, ziekteperiode in 1993, arbeidsongeschiktheid en het verlies van werk, had ik me steeds meer teruggetrokken in de ‘kelder’ en de ‘zolder’ van mijn leven.
De spanningen op de begane grond kon ik soms bewust en vaker onbewust niet aan en ik had allerlei afweermechanismen en strategieën ontwikkeld om op deze begane grond aanwezig te zijn wanneer dat moest. Ik was een ‘aanpasser’ en een ‘overlever’ geworden.
Dankbaar
Nu….20 jaar later, een lange periode van loslaten, rouwen, stap voor stap doorwerken van oude pijn in een Psychosynthese therapie groep en het opnieuw oppakken van de Psychosynthese opleiding, brengen me via het kaartje van de TIO bij dankbaarheid.
Dankbaar kijk ik terug op wat ik heb kunnen loslaten en op wat ik me weer heb kunnen toe-eigenen én mijn plek weer heb kunnen innemen op de ‘begane grond’ van mijn leven.
Inmiddels heb ik de eerste twee jaar opleiding, als coach/counselor afgerond met een diploma en heb ik een eigen praktijkruimte in Amsterdam en is mijn eigen webpagina online. Steeds meer wordt ik zichtbaar.
Deelnemen aan het leven
En nog steeds is het spannend en lastig en raak ik soms overmand door twijfel, angst e.d., kortom ik neem weer deel aan het leven zelf. Maar het verschil is, dat ik heb leren zwemmen in het soms onrustige water van het leven.
“Kom maar op, ontsteek het licht! Zichtbaar zijn is betrouwbaar, doodeng……en uiteindelijk onvermijdelijk.”
Wil jij ook leren zwemmen?
Neem dan vrijblijvend contact op voor een ‘zwemles’
