De verborgen dynamiek achter vasthouden en loslaten, vermijden en verlangen.
Friese uitdrukking
Er is een Friese uitdrukking waar ik de laatste tijd vaak aan moet denken tijdens het werken met cliënten in de praktijk. Een uitdrukking die uitnodigt om stil te staan bij de verborgen dynamiek die ons gedrag beïnvloedt.
De uitdrukking is: “Elk sprekt fan myn sûpen, mar wa wit fan myn toarst.”
De Nederlandse vertaling luidt:
“Iedereen heeft het over mijn drinken, maar wie heeft er weet van mijn dorst” Vrij vertaald: Iedereen heeft het over mijn gedrag, mijn verslaving, mijn gehechtheid aan presteren of aan de lat steeds hoger leggen, maar niemand heeft weet van de onderliggende ‘dorst’. Niemand ziet hoe ik mijn best aan het doen ben om te voldoen aan…
The sky is the limit
Wanneer cliënten zich melden in de praktijk is het niet altijd helder wat er precies aan de hand is. Wat meestal wel helder is, zijn de klachten. Klachten die zich uiten in gedrag, wat door de cliënt zelf of door zijn omgeving als vervelend en belemmerend wordt ervaren of lichamelijke klachten zoals vermoeidheid en lusteloosheid waarvan het niet duidelijk is wat de eigenlijke oorzaak is.
Op dit moment begeleidt ik een aantal jonge mensen die op het randje staan van een burn-out. Ze zijn zich bewust dat ze de neiging hebben om voor zichzelf de lat enorm hoog te leggen. Er is een prestatiedrang voelbaar die enerzijds door hun eigen ‘aanleg’ wordt aangedreven en anderzijds door een door hen ervaren druk. De druk van een maatschappij, werk- en vriendenkring die steeds meer van deze jongere generatie lijkt te vragen. ‘The sky is the limit”
Ze hebben een drukke baan, een druk sociaal leven, sportschool, yoga, enz….
Meer of minder…
Ik ben verbaasd over de manier waarop veel jongeren zich in deze tijd staande houden en proberen het ritme van deze tijd bij te benen. Ze zoeken een balans tussen werk en privé, tussen inspanning en ontspanning, tussen vasthouden en loslaten, tussen meer en minder. En het blijkt ontzettend lastig om die balans te vinden.
Het blijkt dat alleen maar iets minder werk aan te nemen of iets meer vrije tijd te nemen niet voldoende is.
Tijd om te vragen naar de achterliggende ‘dorst’.
Wanneer je de drang voelt om steeds meer te gaan drinken, te gaan werken, te gaan blowen of toe te geven aan ander verslavend gedrag, is er achter deze drang ook meestal sprake van een toenemende dorst. Een dorst waarvan je zelf vaak niet weet waar het door veroorzaakt wordt. Het enige wat je wel weet is dat de dorst eigenlijk nooit wordt gelest.
Vroegkinderlijk trauma (Primal Wound)
De ‘dorst’ verwijst vaak naar een onderliggende, meestal onbewuste dynamiek van enerzijds het onderdrukken van oude pijn, in de vroege jeugd opgelopen kwetsing en/of verwonding en anderzijds een verlangen naar heelheid, veiligheid en liefde. Gehoord en gezien worden in wie je ten diepste bent.
In de begeleiding staan we, afhankelijk van de hulpvraag, stil bij deze dynamiek en brengen we deze onbewuste ervaringen met veelal onbewuste gevoelens en overtuigingen naar het licht van het bewustzijn. Want in het licht van ons bewustzijn kunnen we er mee aan het werk.
Systemisch en energetisch werk
Soms maken we deze ervaring en de onderliggende dynamiek zichtbaar door het in de ruimte op te stellen met grondankers of met blaadjes waardoor de cliënt een stukje van zijn of haar eigen binnenwereld mee naar buiten brengt en zichtbaar maakt. Door letterlijk in de dynamiek te gaan staan wordt de ervaring niet alleen mentaal maar ook lichamelijk ervaren. (Energetisch werken) Vaak blijven we in ons hoofd worstelen met de niet begrepen onrust en verwarring en blijven we de oplossing zoeken met ons brein en proberen we zo de knoop die we ervaren te ontwarren.
Soms kan een cognitieve benadering en een therapie die daarop gericht is een oplossing zijn voor belemmerende overtuigingen en door de cliënt of diens omgeving als vervelend ervaren gedrag.
Vaak is dat niet voldoende om door te dringen tot de onderliggende dynamiek die de aanleiding is van de ervaren problematiek. Dan is het belangrijk om door te vragen naar de werkelijke ‘dorst’. Naar de meestal vroegkinderlijke verwonding en kwetsing die niet in het cognitief geheugen maar in het lichamelijk en emotioneel geheugen ligt opgeslagen.
De ziel trekt zich terug
Als er in de kindertijd iets wat wezenlijk is voor een gezonde ontwikkeling van de persoonlijkheid niet tot stand komt, trekt de ziel van het kind zich terug en neemt het overlevingsgedrag het over.
Stap voor stap, op het moment dat het voor de cliënt vertrouwd en veilig genoeg is, kan de werkelijke ‘dorst’ zichtbaar worden.
Dorst naar Heelheid
De dorst naar heelheid. Naar een ervaring dat alles er mag zijn. Wanneer we gewend zijn geraakt om ons gemis en onze pijn te vermijden en geleerd hebben om dit gemis te compenseren door extra ons best te doen en ons aan te passen, zijn we in een overlevingsstand terechtgekomen. We hebben ons overgegeven aan de perfectionist of aan de aanpasser in onszelf. Vervolgens blijkt dat veel mensen deze overlevingsstrategie in stand blijven houden door zich te hechten aan middelen die tenminste iets van hun dorst lijken te lessen. En het is deze overlevingsstrategie die de cliënt vanaf het moment dat het werkelijk nodig was, heeft geholpen en hem of haar gebracht waar hij of zij nu is. Maar in het hier en nu blijkt deze overlevingsstrategie niet meer nodig en zelfs een belemmering te zijn in de verdere ontwikkeling als volwassen mens in het hier en nu.
Gehechtheid of verslaving
Wanneer we op deze manier kijken naar de moeite die we hebben om onze gehechtheid aan roken, drinken, sex, carrière, sport, enz.. dan worden we in ieder geval uitgenodigd om onze gehechtheid en de onderliggende dynamiek in ons bewustzijn te brengen.
De Praktijk voor Psychosynthese wil een plek zijn waar je op jouw tijd en in jouw tempo je eigen ‘dorst’ kunt onderzoeken.
Blijf jij vastzitten in oude patronen en oude overtuigingen? In belemmerend en/of verslavend gedrag?
Wees welkom in de Praktijk!
En hoe meer ik mijn
nieuwe vorm kreeg,
hoe meer ik de eenheid voelde,
het compleet zijn,
het opnieuw mezelf zijn.
In mij ontstond een ruimte,
die ik nog nooit eerder had gevoeld.
Gedragen door mijn bodem,
omgrensd door mijn huis,
was het als een plek om te blijven,
beschut en veilig.
Francien Bruggeman
Binnenkort zal ik de data bekendmaken voor de nieuwe workshop waarin we deze dynamiek verder gaan onderzoeken en uitwerken.
