“Trauma is not remembered, it is relived…we tend to think of trauma as an illness of the past, but trauma is not an illness of the past. Trauma is an illness of not being fully alive in the present moment.” Pierre Janet
Zichtbaar zijn is betrouwbaar, doodeng…..en uiteindelijk onvermijdelijk
De ondertitel van mijn scriptie vorig jaar bij het afronden van de opleiding Psychosynthese coach/counselor was: “Kom maar op ontsteek het licht! Zichtbaar zijn is betrouwbaar, doodeng ……….en uiteindelijk onvermijdelijk.”
Ik heb in deze scriptie een poging gedaan om aan de hand van mijn persoonlijke ervaringen een indruk te geven van de reis die ik in mijn leven heb gemaakt om steeds meer zichtbaar te worden in wie ik wilde zijn.
Zichtbaar worden in wie je bent of wilt zijn is niet vanzelfsprekend. Wanneer we worden geboren begint de lange reis met een constante uitwisseling van indrukken uit de buitenwereld die we meenemen en opslaan in onze binnenwereld en andersom. Een uitwisseling van indrukken en energie die ons in onze groei en ontwikkeling ondersteunt óf juist belemmert.
Code van de Ziel
Ieder mens heeft van nature de behoefte om gehoord en gezien te worden in zijn of haar eigenheid. We hebben een unieke code die ons is meegegeven bij onze geboorte die ontcijfert en ontsloten moet worden om zichtbaar te worden in wie we werkelijk zijn.
Zoals een eiken vrucht alles in zich draagt om uit te groeien tot een eiken boom. Er hoeft niets aan toegevoegd of gewijzigd te worden. Alles is de eikel meegegeven om zichtbaar te worden op het moment dat het aan de aarde is toevertrouwd. Dan begint de reis vanuit de donkere aarde naar het licht.
De donkere nacht van de Ziel
En tijdens deze reis van het donker naar het licht is het onvermijdelijk dat we hindernissen tegenkomen die ons zicht op onze reis en onze bestemming belemmeren. Hindernissen die onze natuurlijke verbinding met onze levensenergie verstoren waardoor deze energie zich gaat vervormen. Energie die eigenlijk bedoelt is voor de opbouw, groei en ontwikkeling van ons lichaam, onze gevoelens en onze gedachten, leidt nu tot ernstige verstoringen, moeheid, chronische ziekten en verstoort onze persoonlijke , fysieke en mentale afweer.
Auto-immuunziekte als uiting van de verstoring
Toen ik in 1993 al mijn levensenergie besteedde om te overleven na een coming-out, echtscheiding, identiteitscrisis en arbeidsongeschiktheid, zorgde de strategie die ik had ontwikkeld om te overleven, voor een enorme ‘kortsluiting’ in mijn lichaam. Het isolatiemateriaal (Myeline) wat de zenuwen omhult als isolatie om de ‘stroom’ te geleiden werd door de auto-immuunziekte die ik kreeg afgebroken waardoor de ‘stroom’ letterlijk uitviel en resulteerde in een volledige verlamming.
Ik kan nu zien dat ik toen roofbouw pleegde op mijzelf en dat ik mij onbewust was dat de vijand niet buiten mij maar in mij was gehuisvest. Ik streed tegen uiterlijke en innerlijk krachten om iets in stand te houden waarvan ik dacht dat het nodig was om vast te houden. Het ging niet zozeer om de situaties waarin ik was terechtgekomen maar de manier waarop ik mij daarmee wist te verhouden. Of misschien beter gezegd: juist niet wist te verhouden.
Het Ego/Ik houdt niet van verandering
Het ego houdt niet van verandering en zal, zolang het alleen dienstbaar is aan zichzelf, er alles aan doen om wat het heeft opgebouwd om zichzelf te beschermen in stand te houden. Het ego is gewend geraakt om te overleven en heeft allerlei ‘subpersonen’ (de Aanpasser, de Perfectionist, de Criticus, enz) in dienst genomen om zijn taak te volbrengen.
Wanneer het ‘licht’ wordt tegengehouden door persoonlijke ervaringen of overtuigingen die zich als een imprint in ons celgeheugen hebben genesteld van ons lichaam of ons brein, dan zijn we afgesloten van onze levenskracht en levensenergie.
Het kleine zelf en het Hogere Zelf
Psychosynthese gaat ervan uit dat we niet alleen een ego (het kleine zelf) hebben maar ook een hoger Zelf.
Een hoger Zelf, eeuwige bron van kwaliteiten. Anderen noemen dit de Ziel, Geest, het Goddelijke, het Universele, het Veld, enz…
Wanneer ons ego, kleine zelf of Ik niet langer alleen ten dienste staat van zichzelf maar ten dienste kan staan van ons Hogere Zelf, dan zijn we rechtstreeks aangesloten op onze bron van levenskracht en levensenergie.
Dan kunnen we onszelf vanuit onze eigen wijsheid, liefde en wil, aansturen en richting geven aan ons leven. Dan kunnen we vanuit de donkere ‘aarde’, vanuit onze innerlijke kelder omhoog bewegen naar het licht. Trede voor trede de begane grond van ons eigen leven binnenkomen en niet langer alleen de kelder of de zolder van ons huis bewonen maar ons hele huis.
“Het huis van mijn Vader heeft vele woningen” (Joh 14 : 12)
In de psychosynthese begeleiding wordt je uitgenodigd om de ‘bewoners’ van jouw eigen huis te leren kennen. Kennis te maken met de verschillende subpersonen die allemaal een eigen rol en functie hebben in jouw leven. Sommige zul je snel herkennen. Anderen zullen moeite hebben om zich in hun ware gedaante aan je te tonen. Meestal zijn dat de delen in jezelf die zich teruggetrokken hebben. Delen die een reden hebben gehad of misschien nog steeds hebben om niet zichtbaar te worden. Ik heb veel therapie gehad in mijn leven en het heeft best lang geduurd voordat ik me veilig genoeg voelde om de eerste stappen te maken naar het ‘licht’.
Trauma is vaak gerelateerd aan deze delen die zich hebben teruggetrokken waardoor ze zijn afgesloten van het licht en de levensenergie.
Wil jij ook de bewoners van jouw innerlijke huis ontmoeten? Ben je nieuwsgierig naar hoe jij de verbinding met je eigen bron van levensenergie kunt herstellen?
Maak dan een afspraak met de Praktijk voor Psychosynthese Amsterdam of kom naar de eerstvolgende lezing in de Praktijk aan de Lijnbaansgracht.
“Kom maar op ontsteek het licht! Zichtbaar zijn is betrouwbaar, doodeng ……….en uiteindelijk onvermijdelijk.”
Je bent van harte welkom!
“De ‘nachtzeereis’ is de reis naar de delen van onszelf die afgesplitst, verloochend, onbekend, ongewenst en van ons weggeworpen zijn: verbannen naar de verschillende onderwerelden van ons bewustzijn. (……) Het doel van deze reis is om ons met onszelf te herenigen. Een dergelijke thuiskomst kan verrassend pijnlijk zijn; wreed zelfs. Om de reis te ondernemen moeten we eerst afspreken dat niets zal worden verbannen.”
– Stephen Cope –
