Durf jij je te verbeelden en vervolgens je eigen beeld binnen te gaan?
The Artist Way
Ruim 15 jaar geleden kreeg ik van een vriendin een boek met de titel ‘The Artist Way’. Het beschrijft een praktische methode om in twaalf weken de verschillende blokkades die onze creatieve vermogens in de weg staan, op te heffen. Samen met deze vriendin heb ik toen deze methode stap voor stap uitgewerkt en het was een ware ontdekkingsreis die veel in beweging heeft gebracht. Een van de vele ‘Quotes’ die ter illustratie aan de kantlijn van de tekst waren toegevoegd is me altijd bij gebleven.
‘Als de ziel iets wil ervaren, werpt ze een beeld van die ervaring voor zich uit om vervolgens haar eigen beeld binnen te gaan.’ Meester Eckhart
Op de een of andere manier bevatte deze uitspraak een waarheid die ik toen nog niet ten volle kon bevatten. En misschien kan ik deze waarheid en de kennis waar deze waarheid naar refereert, nog steeds niet werkelijk bevatten. Het gaat mijn bevattingsvermogen soms nog steeds te boven. Het verklaart wel mijn verlangen om de kennis achter deze waarheid steeds meer te willen doorgronden en te ‘leven’.
Persoonlijke ervaringen
Ik wordt mij steeds meer bewust hoe de enorme kracht en werkzaamheid van de verbeelding zijn werk heeft gedaan in mijn leven. Hoe sommige beelden van mijn persoonlijk verlangen zich in de loop van de tijd in mijn leven hebben ontvouwt.
Ik herinner me bijvoorbeeld hoe ik als kind al ‘wist’ dat ik later in de verpleging wilde gaan werken. Ik had natuurlijk als kind nog geen idee hoe ik dat voor elkaar moest krijgen en wat daarvoor nodig was maar ik had een helder beeld wat in mijn beleving reeds werkelijkheid was.
Toen ik als 15 jarige, naast de dagopleiding voor verpleegkundigen in Leeuwarden (toen een experimentele opleiding) daarnaast ook in de weekenden en vakantieperiodes ging werken in een verzorgingshuis, wist ik wat ik wilde. Ik zag in dit verzorgingshuis verschillende functies in de zorg en wist na drie jaar heel zeker dat ik geen bejaarden of ziekenverzorgende wilde worden maar verpleegkundige.
Hoofdverpleging/verzorging als rolmodel
En niet zomaar een verpleegkundige maar een verpleegkundige in een verzorgingshuis met een leidinggevende positie. Het hoofdverpleging/verzorging in het verzorgingshuis werd een soort ideaalbeeld wat model stond voor mijn eigen verbeelding. Ik wist dat ik na mijn opleiding niet direct als hoofdverzorging aan het werk kon. Daar zouden nog jarenlang van ervaring en opleiding aan vooraf gaan. Maar ik wist wat ik wilde en het beeld had zich gevormd waarna ik dit beeld ben gaan leven stap voor stap. En achteraf heeft het leven alles gefaciliteerd wat nodig was om dit beeld vorm te geven. Het heeft ruim tien jaar geduurd voordat het beeld geïncarneerd was in mijn dagelijks leven. Ik werd eerst waarnemend en later hoofdverpleging/verzorging in een verzorgingshuis te Assen. Ik kan er achteraf op deze manier naar kijken en me bewust worden van de enorme scheppingskracht die we hebben met onze gedachten, gevoelens en verbeelding.
Wanneer ik er op dit moment in mijn leven op terugkijk kan ik meerdere ervaringen herinneren waar deze enorme
verbeeldingskracht werkzaam was.
Ziekte als uitdaging en uitnodiging tot bezinning
Toen ik in 1993 ernstig ziek werd en bijna een jaar lang in het ziekenhuis en revalidatiecentrum moest doorbrengen ontstond er een hele nieuwe situatie. Ik was mijn baan, mijn gezondheid en daarmee een deel van mijn leven voor mijn idee kwijtgeraakt. Ik was lange tijd verlamd geweest en het herstel liet lang op zich wachten. Ik had een gesprek gehad samen met mijn ouders en de Neuroloog. Ik werd erop voorbereid dat ik misschien nooit meer zou kunnen lopen en de rest van mijn leven afhankelijk zou zijn van een rolstoel. Ik herinner me dat er iets was waardoor ik dit bericht niet werkelijk in me op kon nemen en toe kon laten. Ik had een bijna dood ervaring gehad en kon me niet ‘voorstellen’ dat dit bericht mijn bestemming zou zijn. Achteraf kan ik zeggen dat er iets was waardoor ik deze boodschap niet wilde opnemen in mijn ‘beeld’ van de nieuwe toekomst. En het is niet zo dat ik toen opstandig werd of het bericht bewust niet wilde accepteren. Op het bewuste niveau accepteerde ik het bericht en leefde bij de dag en moest het doen met de beperkingen die er toen waren. Maar op een onbewust niveau was ik allang bezig een nieuwe toekomst te verbeelden waar ik me mee zou gaan verbinden. Ik herstelde van de verlamming en ik ben niet afhankelijk geworden van de rolstoel. Bij de nacontroles op het spreekuur van de neuroloog hoorde ik dat ik ‘geluk’ heb gehad en dat ze niet konden verklaren waarom de prognose zo was veranderd.
Geluk of verbeeldingskracht?
Nu weet ik, dat ik bevoorrecht ben met een grote ‘fantasie’ en een groot verbeeldingsvermogen. En dat ik een doorzetter ben. Iemand die zich niet snel gewonnen geeft. De mensen die me wat beter kennen weten dat ik me ergens enorm in vast kan bijten en moeite heb om los te laten. Het is dus naast een kwaliteit ook een enorme valkuil. Mijn grootste les is het leren vinden van het juiste evenwicht. En….dit evenwicht is niet altijd in overeenstemming met het evenwicht van mijn omgeving. Mijn omgeving heeft best wel eens last van ‘mijn evenwicht’. Het is belangrijk om dan even los te komen van datgene waar ik me mee vereenzelvigd heb en vanuit een waarnemers positie te kijken naar wat er is en wat nodig is.
Meditatie en Mindfulness
Hier zijn meditatie en mindfulness oefeningen goede methoden om vanuit deze waarnemers positie te leren kijken en ervaren. Nadat ik arbeidsongeschikt was geworden raakte ik een van mijn belangrijkste identificaties kwijt. Ik moest afstand nemen van mijn rol als verpleegkundige en ik wist dat een nieuwe functie in de zorg niet meer zou passen bij de beperkingen die de ziekteperiode had meegebracht. Mijn ziekteproces heeft veel losgemaakt en ik was op zoek naar nieuwe beelden voor de toekomst. Ik wist dat ik iets moest doen met deze intense ervaring van ziek zijn, rouwen en loslaten. En ik merkte een verlangen om mijn ervaringen te delen met anderen. Ik had ervaringen die ik nog niet echt kon plaatsen en ik wist nog niet direct welke betekenis ik aan deze ervaringen moest geven. Ik was in deze periode niet alleen mijn gezondheid en mijn baan kwijtgeraakt maar ook een groot deel van mijn identiteit.
Vanuit de crisis naar een nieuw evenwicht
Het kwijtraken van je baan, je gezondheid en je partner enz, zijn crises die je uitnodigen dan wel dwingen om stil te staan bij je leven en de keuzen die je maakt, om vervolgens je overtuigingen en je beelden van jezelf van je omgeving en de toekomst waar nodig te herzien. En dat is geen gemakkelijke opgave. Soms wil je dit proces met iemand delen. Net zoals ik dat 15 jaar geleden met een vriendin deed. En soms is dat niet genoeg en heb je iemand nodig die deze processen zelf heeft doorlopen en in staat is geweest om door de verwarring en de chaos heen een nieuwe weg te zien die leidt naar een nieuwe toekomst. Een toekomst die ontstaan is uit jouw eigen beeld en verlangen.
En dat is nu precies wat ik wilde, toen ik me weer bewust werd dat er ook voor mij een nieuwe weg ontstond naar een toekomst die ik nog niet kon zien in het hier en nu maar me wel kon verbeelden om me vervolgens met dit beeld te verbinden en haar binnen te gaan.
Mijn eigen beeld binnengaan
20 jaar geleden begon ik de opleiding in Psychosynthese. Ik had een beeld en een verlangen. Het heeft nog 20 jaar geduurd voordat dit beeld zich kon incarneren in mijn leven. Ik durfde mezelf te verbeelden dat ik een goede coach en counselor zou worden met een eigen praktijk waar ik anderen zou begeleiden en ondersteunen bij hun angst en verlangen, hoop en vertrouwen. Vertrouwen op de enorme levenskracht en innerlijke wijsheid die in ieder van ons besloten is en wacht om geadopteerd te worden.
En omdat ik inmiddels weet hoe enorm krachtig de verbeelding werkt heb ik alvast nóg een beeld de toekomst ingeworpen om haar vanaf September binnen te gaan. In September start de therapeutische leerroute van Beroepsopleiding tot Transpersoonlijke Psychosynthese therapeut.
Wat verbeeld ik me wel niet?
Wil jij werken aan de ontwikkeling van jouw verbeeldingskracht? En jouw eigen’wijsheid’ inzetten om jouw beeld de toekomst in te werpen om haar vervolgens binnen te gaan?
Weet je dan welkom in de Praktijk voor Psychosynthese Amsterdam
PS
Vanaf 1 Augustus wordt de Psychosynthese begeleiding vergoedt door de aanvullende zorgverzekering. Informeer bij jouw verzekering of kijk op de informatie op de website van deN.F.G. voor de vergoedingen.
