Is een crisis in je leven een mogelijkheid om te groeien of is het een ervaring die je verward en eenzaam achterlaat in de chaos?

Crisisinterventie
Gisteren was ik op de Psychosynthese Academie voor de wekelijkse lesdag die ik samen met een groep medestudenten volg voor de therapeutische leerroute van de Beroepsopleiding Transpersoonlijke Psychotherapie. 
Thema: Crisisinterventie. Boeiend, leerzaam, pijnlijk, confronterend, dankbaar, blij……het kwam allemaal voorbij. Het was een moment om tijdens de oefeningen en de deelrondes weer even stil te staan bij mijn eigen ervaringen met crises in mijn leven en te luisteren naar de ervaringen van anderen hiermee. Wat hebben deze crises gedaan? Waardoor zijn ze ontstaan? Welke wonden hebben ze achtergelaten? Wat was er nodig om deze wonden weer te helen? Was de crisis een kans op nieuwe mogelijkheden of zijn er zulke diepe sporen achtergelaten dat we nog steeds in dezelfde groeven blijven hangen als een langspeelplaat waarvan de naald in de groef van de plaat blijft steken waardoor groei naar nieuwe mogelijkheden juist wordt belemmerd en oude pijn en oude overtuigingen zich blijven herhalen?
Eigen ervaringen en herinneringen
Ik ging in mijn herinnering terug naar mijn eigen ervaringen met crises in mijn leven. Er is een moment geweest waarop alles om me heen leek weg te vallen. En soms viel het ook letterlijk weg. De puzzel waar ik tot dan toe in mijn leven zo mijn best voor had gedaan om alle stukjes in elkaar te passen en het beeld tevoorschijn te halen wat ik voor ogen had, viel uit elkaar. Ik beleefde in een korte periode mijn coming-out, echtscheiding, onttrokken worden aan de Gereformeerde Kerk en daarmee het wegvallen van een groot sociaal netwerk, arbeidsongeschiktheid en verlies van werk, gezondheid en identiteit.
Alle ingrediënten waren aanwezig voor een flinke crisis!
Een nieuw hoofdstuk in mijn leven
Nu ik er zoveel jaren later op terug kijk kan ik me haast niet voorstellen hoe ik door deze crisis, door deze chaos heen ben gegaan en nu kan zeggen, dat deze periode naast de chaos, pijn, verdriet en verwarring, ook het begin was van een nieuw hoofdstuk in mijn leven. De puzzel die ik aan het maken was bleek niet mijn puzzel te zijn. Hoe dichter ik bij het beeld kwam wat zichtbaar werd door alle stukjes passend in elkaar te leggen, hoe meer ik me bewust werd dat dit niet het beeld was van wie ik werkelijk wilde zijn. Dit was niet mijn leven maar het leven van iemand anders. Ik leefde niet mijn eigen leven maar het leven waarvan ik dacht dat het me uiteindelijk wel zou brengen waar ik wilde zijn. Als ik maar mijn best doe, als ik me maar weet aan te passen…..dan…..uiteindelijk zal het toch wel iets opleveren wat de moeite waard is om zo mijn best voor te doen. Binnen de gereformeerde traditie was dat een algemeen aanvaardbaar en zelfs wenselijk standpunt. 
“Niet mijn wil maar Uw wil geschiedde.”
Achteraf bleek dat ik een puzzel aan het leggen was met stukjes die alleen maar pasten in het (zelf)beeld wat ik had gemaakt wat uiteindelijk niet mijn eigen beeld was maar het beeld van de ander, mijn omgeving, de kerk, mijn ouders enz… Ik realiseerde me pas veel later dan ik nooit had geleerd om mijn eigen beelden toe te laten. En om toch naar buiten toe een beeld op te houden ging ik beelden van anderen kopieëren die wel werden geaccepteerd en wel werden gewaardeerd. “Uw wil geschiedde” ging ik letterlijk opvatten als doen wat de regels van de kerk vroegen om te doen. 
Bij een crisis valt zo’n beeld uit elkaar. Op de een of andere manier lijkt het niet meer mogelijk om dat beeld bij elkaar te houden. Er lijkt geen centrum meer te zijn waar vóór de crisis alles onder controle gehouden kon worden. Het voelt als stuurloos. Een schip zonder kapitein. Zonder koers. En geen vertrouwen op een behouden vaart.
Het zelfbeeld wat ik had bleek een ‘vals’ zelfbeeld te zijn.
Groot onderhoud
In een dergelijke crisis is het belangrijk dat er mensen zijn die de signalen kunnen herkennen en rust en ruimte kunnen bieden om de crisis te onderzoeken en waar mogelijk het schip tijdelijk op het droge te trekken voor grootonderhoud.
In de periode van mijn eigen crisis heb ik gelukkig wel mensen om me heen gehad die me nabij stonden maar niet de signalen konden herkennen van de onderliggende verwondingen die uiteindelijk tot de crisis hebben geleid. Het heeft nog lange tijd geduurd voordat ik met mijn schip een ‘werf’ tegenkwam waar ik zelf aan dat groot onderhoud kon beginnen. De Psychosynthese is de afgelopen 20 jaar voor mij een ‘werf’ geweest waar mijn schip lange tijd op het droge heeft gestaan. Er is veel onderhoud gepleegd. Er was aandacht en tijd voor een grondige inspectie. Inspectie van onder andere mijn zelfbeelden en overtuigingen. 
Crisis als doorgang
De crises in mijn leven kan ik achteraf zien als belangrijke doorgangen naar volgende fasen in mijn leven. Op het moment dat je in de crisis bent is dat lastig en misschien wel niet mogelijk om dat zo te zien. En dan is het belangrijk dat er iemand in je omgeving is die dat vertrouwen voor je kan dragen. Kan dragen tot het moment dat je het vertrouwen in jezelf weer kunt ervaren en omarmen. Dan krijgt “Uw wil geschiedde” opeens een hele andere betekenis. Uw wil wordt dan de wil van het eigen Hogere Zelf. Het is het goddelijke in mezelf. Het goddelijke wat we allemaal in ons meedragen. Het is wie we in werkelijk zijn.
External unifying centre 
Als psychosynthese begeleider draag ik voor de cliënt die door een dergelijke crisis gaat tijdelijk dat vertrouwen in het Zelf. Als alles om je heen lijkt weg te vallen is het belangrijk dat er iemand is die bereid is om je te helpen datgene vast te houden wat vastgehouden moet worden en leren los te laten wat losgelaten kan worden. Omdat het je niet meer dient of niet van jou is en waarschijnlijk nooit van jou is geweest maar wat tot nu toe een functie heeft gehad om je te dienen voor wat nodig bleek te zijn.
Als alles uit elkaar valt is dat dus pijnlijk en misschien zelfs zo pijnlijk dat er op dat moment geen uitweg mogelijk lijkt. Kijk dan om je heen en vraag hulp om je desnoods een poosje op het droge te laten trekken en groot onderhoud te plegen met aandacht en liefde voor jezelf en het leven. En die plekken zijn er!
“Terwijl we worden zijn we wat we zoeken”
Welke ervaringen heb jij met crises in jouw leven? Waar kon jij een beroep op doen? Heeft de crisis jou nieuwe kansen geboden? Durf jij weer te vertrouwen in jouw Zelf?
Als ervaringsdeskundige durf ik te stellen dat je door de crisis heen nieuwe wegen zult vinden waar je stap voor stap je eigen beeld leert samenstellen. Psychosynthese is een weg naar zelf-wording

De Praktijk voor Psychosynthese Amsterdam wil zo’n plek zijn waar je de crisis die je ervaart of ervaren hebt kunt onderzoeken en zonodig het schip tijdelijk even op het droge kunt trekken voor ‘groot onderhoud’.
Ruimte maken voor wat gehoord en gezien wil worden.
Je bent van harte welkom!

Kijk op de website voor het aanbod en de mogelijkheden voor vergoeding door de zorgverzekering