Wie of wat haalt het beste in jou naar boven?
Herinneringen
Wat zijn belangrijke personen of momenten geweest in jouw leven? Wie jij zag als voorbeeld? Waren dat je ouders of opvoeders? Was het iemand uit je familie, een leraar of lerares van school? Door wie voelde jij je gezien, gehoord of gewaardeerd? En hoe was dit toen je ouder werd. Waren er toen mensen, gebeurtenissen of situaties waar je bewondering, respect en waardering voor had? Mensen of situaties waarvan je dacht, dat wil ik ook? En hoe is het nu. Zijn er op dit moment mensen om je heen die je zien en je waarderen om wie je bent? Neem eens de tijd om even stil te staan bij de antwoorden die in jou aanwezig zijn op deze vragen.
Ze was er altijd
Zelf heb ik goede herinneringen aan de zus van mijn oma, van moeders kant. Ik ben opgegroeid in een middenstandsgezin. Mijn vader was melkboer en ventte met een rijdende winkel in het dorp. Mijn moeder runde naast het gezin met 5 kinderen ook de winkel aan huis. Een druk gezin en een bedrijf in ontwikkeling waar beide ouders behoorlijk ‘bezet’ waren en weinig tijd hadden voor een ‘normaal’ gezinsleven. Mijn vader had de meeste aandacht voor het bedrijf en zijn klanten. Mijn moeder stond er eigenlijk alleen voor wat betreft de opvoeding. Ik ben de een na jongste in het gezin. De zus van mijn oma, die geen kinderen had, was net weduwe geworden toen ik werd geboren. Ik heb haar altijd als een soort tweede moeder ervaren. Wanneer ik uit school kwam ging ik altijd eerst naar haar en dan pas naar huis. Ze had tijd en aandacht, ze was er altijd. Mijn kindertekeningen hingen bij haar aan de muur in plaats van bij ons thuis. Ik werd door haar gezien. Zij was een belangrijke persoon in deze eerste periode in mijn leven.
Ik hoor erbij, tenzij….
Later waren de kerk, opleiding en werk belangrijke plekken waar ik kon ervaren, ergens bij te horen. Dat verlangen om ergens bij te horen is altijd een belangrijke impuls geweest in mijn leven. Ik denk dat het een natuurlijke en vitale impuls is die belangrijk is om je als mens op een gezonde manier te kunnen ontwikkelen. Een impuls die in het gezin waar ik opgroeide de nodige ‘schade’ heeft opgelopen. In Psychosynthese noemen we de ‘schade’ die je oploopt wanneer je de verbinding met wie je werkelijk bent kwijt raakt ‘Primal Wounding’. Als kind heb je de behoefte om bevestigd te worden dat je erbij hoort. Dat je bevestigd wordt in je bestaansrecht. Dat wordt bevestigd door de ervaringen van gezien, gehoord en gewaardeerd te worden in wie je bent. Toen ik ouder werd en mijn homoseksualiteit ontdekte, werd dat gevoel van er niet bij horen alleen maar versterkt door een omgeving waarin homoseksualiteit niet werd geaccepteerd. Ik hoorde er niet bij tenzij…..
Eigen autonomie en identiteit
Tenzij ik voldeed aan de regels en verwachtingen van deze gemeenschap. Het gevoel om er bij te horen en lid te zijn van de gemeenschap had dus een hoge prijs. Namelijk het inleveren van de eigen autonomie en identiteit. Het heeft lang geduurd voordat ik me bewust werd dat ik een deel van wie ik was had ingeleverd om te voorkomen dat ik er niet meer bij zou horen. Ik had nog niet voldoende eigen autonomie en ik-kracht ontwikkeld om die pijn van afwijzing, niet gezien en niet gehoord worden om wie ik ben, onder ogen te komen. Het was alsof ik nog steeds het kleine kind was gebleven wat zich in het gezin niet thuis voelde en manieren zocht om er toch bij te horen. Aanpassen, gericht zijn op de behoefte van de ander. Pas toen ik ernstig ziek werd en alle overlevingsstrategieën niet meer in staat waren het ‘valse zelf’ in stand te houden, kon ik beginnen met leren loslaten. Een proces wat jaren heeft geduurd.
“Here what is crucial in development is that one is recognized, acknowledged, and understood. That is, one needs to be seen as the unique, individual human being one is, rather than as something to meet the purposes and plans of others. I must be seen as ‘me’ by my parents, and not as, for example, ‘the one who will grow up and make us proud,’ or ‘the one who will save our marriage.’ Only if I am seen as uniquely ‘me’ – and not an object of someone else’s desires, fantasies, and plans – can I have a sense of myself as a unique person living my own life.”
Wat cruciaal is in de ontwikkeling, is dat men wordt herkend, erkend en begrepen. Dat wil zeggen dat men gezien wordt als de unieke, individuele mens die men is, in plaats van als iets dat voldoet aan de doelen en plannen van anderen. Ik moet door mijn ouders als ‘ik’ worden gezien, en niet bijvoorbeeld als ‘degene die opgroeit en hen trots maakt’ of ‘degene die hun huwelijk zal redden’. Alleen als ik word gezien als de unieke ‘ik’ – en niet als een object van andermans verlangens, fantasieën en plannen – kan ik een idee krijgen van mezelf als een uniek persoon die mijn eigen leven leidt. ‘
Uit: Psychosynthesis, A Psychology of the Spirit, John Firman and Ann Gila
Bevestigd worden in ons bestaansrecht
Het is dus belangrijk dat we gezien worden in wie we zijn. Voor het jonge kind is dat zelfs zo belangrijk dat hij het ontbreken daarvan niet zou overleven. Als mens hebben we het nodig dat we bevestigd worden in ons bestaansrecht. En dat bevestigd worden begint al vanaf het moment van de conceptie. Vanaf de geboorte worden we gespiegeld door onze ouders en/of opvoeders en wordt de blauwdruk van onze persoonlijkheid zoals deze zich gaat ontwikkelen gevormd door de omgeving. En dat houdt naar mijn idee niet op na deze eerste jaren. Die ontwikkeling gaat door en ook later hebben we ‘spiegels’ nodig die ons laten zien waaraan we kunnen groeien en kunnen leren.
Unifying Center
Psychosynthese gebruikt daar de term ‘Unifying Center’ voor. Een term die best een beetje lastig is om te vertalen. Ieder mens heeft zo’n verenigend centrum in zich wat zowel actief en bewust als ‘slapend’ en onbewust aanwezig kan zijn. Het is de kern van wie we zijn. Ons authentieke zelf. Een verenigend centrum van puur zelf-bewustzijn én van Wil, wat ook wel de ik-Zelf relatie wordt genoemd. Dit verenigend centrum van puur bewustzijn, liefde en wil, wat in ieder van ons aanwezig is, kan ook gespiegeld en gerepresenteerd worden door iets buiten onszelf. Wanneer iets buiten ons, in zichzelf verbonden is met de eigen authenticiteit en heelheid, dan kan dat werken als een spiegel en de authenticiteit en heelheid in onszelf ‘wakker’ maken.
Voorbeelden
Naast personen kunnen ook, huisdieren, betekenisvolle voorwerpen, professionele disciplines (zoals bijvoorbeeld een counselor of therapeut), politieke en zakelijke organisaties, de natuur en Religieuze of Filosofische overtuigingen, functioneren als een External Unifying Center.
“It stands to reason, therefore, that these mirroring others in our lives, so crucial to the blossoming of personal being, are somehow conduits, channels, or manifestations of this I-Self connection. In Assagioli’s terms, these empathically attuned others would be called external unifying centers.”
“Het spreekt voor zich dat degene die ons spiegelen in ons leven, cruciaal zijn voor de bloei van ons persoonlijke wezen, een afspiegeling kunnen zijn van onze ik-zelf-relatie. Assagioli noemt deze ‘spiegels’, external unifying centers.”
Uit: Psychosynthesis, A Psychology of the Spirit, John Firman and Ann Gila
Persoonlijke groei en bewustwording is een levenslang proces
Het is dus niet alleen belangrijk in de eerste periode in ons leven dat we ‘gespiegeld’ worden door de ander of door onze omgeving voor een gezonde ontwikkeling maar ook in alle andere fasen van ons leven. We blijven ons als mens ontwikkelen. Sommigen zijn zich dat bewust en gaan het proces van persoonlijke groei en bewustwording heel bewust aan en zoeken naar ‘external unifying centers’ waar ze aan kunnen groeien en leren. Anderen zijn daar niet zo bewust mee bezig.
“As each stage of life is supported and held by the appropriate, empathic, external unifying center, the active interaction with that external unifying center conditions the formation of an inner representation or inner model of that center – an internal unifying center. That is, the experience with the external center would condition the development of an inner center capable of serving many of the same functions fulfilled by the external one.”
“Wanneer elke levensfase wordt ‘gespiegeld’ en ondersteund door passende, empathische, external unifying centers, bepaalt de actieve interactie met dat externe verenigende centrum de vorming van een innerlijke representatie of innerlijk model van dat centrum – een intern verenigend centrum. (Een ‘internal unifying center’). De ervaring met het externe centrum zou bepalend zijn voor de ontwikkeling van een innerlijk centrum dat in staat is veel van dezelfde functies te vervullen die door het externe centrum worden vervuld.”
Uit: Psychosynthesis, A Psychology of the Spirit, John Firman and Ann Gila
Psychosynthese als individuele leerweg
Voor mij is de Psychosynthese opleiding en het contact met andere Psychosynthese collega’s zo’n verenigend centrum waar ik aan groei en verder door ontwikkel. Het brengt me via de ander steeds meer in verbinding met mezelf in wie ik ben en wie ik zou kunnen zijn. Het brengt het beste in me naar boven en maakt me bewust dat we als mens de behoefte hebben er bij te horen en ons te verbinden met anderen. Wanneer die ander in staat is, oprecht, betrokken, liefdevol en bereid is mij te zien in wie ik ben, dan wordt ik gespiegeld en uitgenodigd in mijn eigen oprechtheid, betrokkenheid, liefde en bereidheid om zowel de ander als ook mezelf te zien. We spreken dan over een External Authentic Unifying Center buiten mezelf wat mij kan leiden naar het Authentic Unifying Center in mezelf, de eigen Ik-Zelf relatie. Wat uiteindelijk leidt naar een persoonlijkheid met voldoende ik-sterkte en gezonde wilskracht. In staat om zich te verbinden met zowel de eigen binnenwereld als de buitenwereld. Met zowel de diepte als de hoogte, de eigen schaduwkanten en de eigen mogelijkheden en talenten.
De Eik en de eikenvrucht
Deze relatie met zogenaamde External Unifying Centers zorgt ervoor dat we kunnen worden wie we zijn. In Psychosynthese wordt vaak de metafoor gebruikt van de Eik die als boom al aanwezig is in de eikenvrucht. Wanneer we onszelf weten te omringen met mensen en een omgeving die ons ziet en accepteert in wie we zijn, dan kan de eikenvrucht ontkiemen en uitgroeien tot de boom die hij in potentie al is. Wie of wat haalt het beste in jou naar boven? Bij wie of waar kun jij verder ontwikkelen en uitgroeien tot wie je bent? Wie ziet jou zoals je werkelijk bent en wilt zijn?
Psychosynthese begeleiding
Psychosynthese kan door haar aanbod in opleiding en scholing en door het werk van coaches, counselors en therapeuten zo’n External unifying center zijn, zo’n ‘true link’ naar een helende relatie met jezelf. Zou je dit willen onderzoeken? Voel je vrij en welkom om het hier eens met mij over te hebben en gedachten of ervaringen uit te wisselen. Je bent van harte welkom in de praktijk aan de lijnbaansgracht in Amsterdam of Online.
Wanneer je je verder zou willen verdiepen in de theoretische achtergrond van het begrip “Unifying Center’ en ‘Primal Wounding’ dan verwijs ik je graag naar het werk van John Firman en Ann Gila. Beide opgeleid in Psychosynthese en als psychotherapeut
