De ladder naar de ‘hemel’ geeft houvast maar maakt ook kwetsbaar omdat ik zo de stevigheid van een bodem mis.
Geboorte-oefening
Het is inmiddels ruim 20 jaar geleden dat ik een bijzondere ervaring had tijdens een opleidingsweekend van het Instituut voor Psychosynthese waar ik destijds de Psychosynthese Basisopleiding volgde.
Ik had deze bijzondere ervaring naar aanleiding van een oefening die we in kleine groepjes deden. De oefening werd gefaciliteerd door een van de trainers van de opleiding. Het betrof een zogenaamde ‘geboorte oefening’.
Om de beurt werd een van de studenten door de rest van de groep ‘op handen gedragen’. Het verbeelde en simuleerde een ervaring als ongeboren kind in de baarmoeder. Na een poosje rustig gedragen te worden en heen en weer wiegen werd ‘het ongeboren kind’ op de grond neergelegd en de groep vormde met elkaar rondom het kind de baarmoeder/geboortekanaal. De groepsleden bogen zich allemaal om het ongeboren kind en vormden samen het geboortekanaal en begonnen langzaam maar zeker druk uit te oefenen op het kind om het aan te sporen om geboren te worden.
Indalen van de ene werkelijkheid in de andere werkelijkheid.
Deze oefening heeft veel indruk om mij gemaakt. Ik herinner me dat ik werd gedragen en het voelde heerlijk om heen en weer gewiegd en gedragen te worden. Er was alleen maar rust en stilte om me heen.
Deze rust en stilte werd plotseling verbroken toen ik op de grond werd neergelegd. En hoewel de groep me met zorg en aandacht op de grond had neergelegd voelde het voor mij alsof ik letterlijk op de aarde viel. Ik realiseerde me dat ik van het een op het ander moment in een ander ‘element’ terecht was gekomen.
Ik voelde de druk en de zwaarte van het leven. En ik voelde heel veel weerstand op het moment dat de groep, die zich over me heen hadden gebogen om het geboortekanaal te vormen, druk gingen uitoefenen om me naar buiten toe te bewegen. Ik voelde weerstand en het was alsof ik me bewust werd van de overgang van het ene ‘element’ naar het andere ‘element’. Van de ene werkelijkheid naar een andere werkelijkheid.
Weerstand
Ik wilde niet naar buiten. Ik wilde niet geboren worden. Ik ervoer een groot dilemma. Want niet bewegen en naar buiten komen betekende: niet leven. Ik wist dat ik niet terug kon en gaf me uiteindelijk over aan de drukkende beweging die ik voelde van buitenaf.
Jaren later was ik op bezoek bij mijn ouders. Mijn moeder was aan het vertellen over wat ze zich nog kon herinneren van de geboorte van haar 5 kinderen. Ze vertelde dat elke bevalling haar was bijgebleven en dat ze elke bevalling zo verschillend had ervaren. Ze vertelde toen dat ze zich kon herinneren dat ik er niet uit wilde. Mijn vader was bij de bevalling aanwezig en de arts had gevraagd om druk uit te oefenen op de buik van mijn moeder om mij bijna letterlijk naar buiten te duwen.
Ik was uiteraard verbaasd om dit verhaal te horen en vooral verbaasd dat het zo overeenkwam met mijn persoonlijke ervaring tijdens de oefening in het opleidingsweekend.
Pas later kon ik deze ervaring verbinden met andere ervaringen in mijn leven en werd ik mij bewust dat de moeite die ik altijd had gehad met het werkelijk aankomen in dit aardse leven als een rode draad door mijn leven liep.
Hoop en verlangen
Het is een belangrijk thema voor mij geworden in therapie en opleiding om zowel mijn angst en weerstand als ook mijn hoop en verlangen onder ogen te komen. De angst en weerstand om me werkelijk te verbinden met mezelf, mijn lichaam, mijn gevoelens en mijn eigen wijsheid. Angst en weerstand om me te verbinden met de ander en mijn omgeving.
Als kind had ik enerzijds me leren aan te passen en deel te nemen aan het het gezin, relaties en het sociale leven en anderzijds zocht ik mijn toevlucht in andere werkelijkheden. Als kind had ik een rijke fantasie en leerde me terug te trekken in een eigen wereld.
De belangrijkste les die ik had te nemen was om te leren aanwezig te zijn in de wereld, deelnemer te zijn en uit te reiken.
Door niet werkelijk aanwezig te zijn probeerde ik mijn eigen veiligheid te creëren. Maar deze terugtrekkende beweging versterkte juist mijn gevoel van onveiligheid.
Ladder naar de hemel
De ladder naar de ‘hemel’ geeft houvast maar maakt ook kwetsbaar omdat ik zo de stevigheid van een bodem mis.
Door de ontluikende homoseksualiteit werd al heel vroeg in mijn kindertijd ook het lichaam een onveilige plek.
“Het contact met ons lichaam kwijtraken betekent in wezen spiritueel dakloos worden. Zonder anker drijven we doelloos rond, gebeukt door de wind en de golven van het leven.”
Stephen Johnson
Spiritualiteit en het lichaam zijn dus onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wanneer we geboren worden is het de bedoeling dat we ‘indalen’ tot in de diepte van onze aardse werkelijkheid. Het is de bedoeling dat we ons leven en ons lichaam bezielen met onze eigenste eigenheid. Dat we worden wie we zijn.
Ik ben inmiddels 56 jaar bezig met het’ indalen’ en nog steeds wordt ik geconfronteerd met de angsten en weerstanden die me soms belemmeren om aanwezig te willen zijn met wat het leven me voorschotelt.
Elke keer opnieuw wordt ik uitgenodigd en waar nodig uitgedaagd om het leven aan te gaan. Het leven lief te hebben en aanwezig te zijn met wat zich aandient.
Misschien is het wel zo dat we elke dag opnieuw worden uitgenodigd om opnieuw geboren te mogen worden en dat elke nieuwe dag de eerste is van de rest van ons leven.
Heb het leven lief en wees niet bang.
Zichtbaar zijn is betrouwbaar, doodeng…..en uiteindelijk onvermijdelijk!
Herken je deze angst of deze weerstand tegen de uitnodiging die er ligt te wachten om aangenomen te worden? Wil jij de patronen onderzoeken waarmee jezelf belemmerd om je werkelijk te verbinden met jezelf, de ander en het leven? Wil jij het leven lief hebben en zichtbaar worden in wie je werkelijk bent?
Wees welkom in de Praktijk voor Psychosynthese Amsterdam
