Hoe goed zorg jij voor jezelf? Ben jij een een goede gastheer/vrouw voor het wezenlijke Zelf die jij in werkelijkheid bent?
Reflectieve meditatie
Sinds twee jaar kom ik elke dinsdagochtend met een kleine groep mensen samen in de kapel van het Ignatiushuis aan de Beulingstraat te Amsterdam voor een wekelijkse stilte meditatie. Om beurten begeleidt iemand van de groep deze meditatie en leest na het aansteken van de kaars (als symbool van de aanwezigheid van het ‘Licht’) een zelfgekozen tekst waar vervolgens een half uur in stilte op wordt gereflecteerd. Afgelopen dinsdag nodigde de tekst me uit om mezelf af te vragen: Wat voor gastheer ben ik? Maak ik ruimte en ben ik gastvrij voor wie ik ten diepste ben?
Etty Hillesum
Het was een tekst uit “De nagelaten geschriften van Etty Hillesum 1941-1943”
“De Jasmijn achter mijn huis is nu helemaal verwoest door de regens en stormen van de laatste dagen, haar witte bloesems drijven verstrooid in de modderige zwarte plassen op het lage dak van de garage. Maar ergens in mij bloeit die jasmijn ongestoord verder, net zo uitbundig en teder, als ze altijd gebloeid heeft. En ze verspreidt haar geuren rond de woning, waar jij huist, mijn God. Je ziet, ik zorg goed voor je. Ik breng je niet alleen mijn tranen en bange vermoedens, ik breng je op deze stormachtige, grauwe Zondagochtend zelfs geurende jasmijn. En ik zal je alle bloemen brengen, die ik op mijn wegen tegenkom, mijn God, en werkelijk, dat zijn er vele. Je zult het heus zo goed mogelijk bij me hebben.”
VerbeeldingTijdens het half uur stilte meditatie ging mijn verbeelding er behoorlijk mee op de loop. Ik hou van taal en van de verbeelding. Ik hou ervan om te reflecteren op verhalen en teksten aan de hand van mijn eigen ervaringen. Het brengt me bij mijn eigen antwoorden en geeft betekenis aan mijn eigen ervaringen. Ik vroeg me af of ik wel een goed gastheer ben voor mijn Ziel. Ben ik in staat en bereid om een gastvrij onderkomen te bieden aan het leven zelf?
Ik realiseerde me dat het eigenlijk wel gemakkelijker zou zijn om het Goddelijke aspect maar zo ver mogelijk buiten mezelf te plaatsen en daarmee ook een deel van mijn verantwoordelijkheid buiten mezelf kan plaatsen.
God als uiterlijk macht
Ik kon me opeens voorstellen dat een Goddelijke macht buiten mezelf ergens in de hemel op een troon wel zo makkelijk is in plaats van het goddelijke aspect in mezelf te huisvesten en er dan vervolgens ook verantwoordelijkheid voor te nemen. Ik voelde me opeens aangesproken op mijn gastheerschap.
Nu vind ik van mezelf dat ik best een vriendelijke en gastvrije man ben. Maar tegelijk ook heel erg gesteld op mijn privacy en graag controle wil houden over mijn eigen tijd en ruimte. En het liefst controle wil krijgen over mijn eigen lot. Ik ben dus eigenlijk een gastheer die voorwaarden stelt. En terwijl ik erover aan het nadenken ben realiseer ik me dat die voorwaarden de gastvrijheid wel eens heel erg zouden kunnen beïnvloeden.
God als innerlijk macht
Etty Hillesum beschrijft voor mij in haar geschriften God als Gast. Een gast waar ze als ‘gastvrouw’ haar gastvrijheid aan betoont. Ze zegt: “Je zult het heus zo goed mogelijk bij me hebben.” Ook al is haar leven op dat moment nog zo moeilijk en misschien net zo zwart als de zwarte modder na de regen, toch bloeit in haar de jasmijn ongestoord verder. Ze kan in haar moeilijk situatie de aanwezigheid van de kracht van het leven (van God)ervaren.
Ze neemt hierbij verantwoordelijkheid voor het leven zoals het zich aandient. Ze herkent niet alleen de tranen en bange vermoedens maar ook de geurende jasmijn. Ze zorgt voor zich zelf. Ze biedt gastvrijheid aan zowel de angst als het verlangen.
Gastvrijheid
Het stukje tekst nodigt mij uit om na te denken of ik bereid ben onderdak te bieden aan zowel mijn angsten als verlangens. Ben ik bereid het leven te accepteren zoals het zich aandient en naast de ervaringen van het donker ook het licht toe te laten? Kan ik terwijl het stormt in mijn leven nog steeds de geurende jasmijn ervaren? Of is er alleen maar de ervaring van regen en de storm. Zie ik alleen de modderige zwarte plassen?
Het zijn vragen waar ik niet altijd direct een antwoord op krijg. Of ik krijg een antwoord waar ik nog moeite mee heb om onderdak aan te verlenen. Ik ben een kritisch gastheer!
Toch is het al heel wat om te voelen dat ik in ieder geval met de vragen kan leven. De tekst en de beelden zoals hierboven genoemd uit de nagelaten geschriften van Etty Hillesum activeren mijn eigen taal en eigen beelden die het begin zijn van de geboorte van mijn eigen antwoorden.
Beelden en taal zijn scheppend
Ik heb net als de schrijfster een bloeiende jasmijn in onze tuin. De natuur brengt me elke keer weer dicht bij zowel het leven als de dood. Bij zowel de verwoesting en afbraak als bij de groei en bloei van het leven zelf.
Wat roept de taal en de beelden van deze tekst bij jou op? Zorg jij goed voor jezelf? Durf jij bij jou eigen vragen en antwoorden te blijven? Geef jij voldoende ruimte aan jouw taal en en jouw beelden zodat ze jouw antwoorden kunnen voortbrengen waardoor jij jouw antwoorden gaat leven? Ervaar jij alleen de regen en de storm of is er ook ruimte voor de plek in jezelf waar jouw jasmijn altijd ongestoord verder bloeit, net zo uitbundig en teder als ze altijd gebloeid heeft?
Je bent van harte welkom in de Praktijk voor Psychosynthese Amsterdam om samen ruimte te maken voor jouw vragen en jouw antwoorden.
En ik gun je dat je voor jezelf en voor je ‘gasten’ alle bloemen meebrengt die je op je wegen tegenkomt.
