Liefhebben en verdriet maakt zacht, onverschilligheid, boosheid en woede maakt hard.

‘Schok’
Vorige week overleed mijn broer. Na een kort maar ernstig ziekbed stierf hij en liet zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden, klanten en collega’s achter. Begin van dit jaar kreeg hij klachten en na onderzoek in het ziekenhuis kreeg hij te horen dat hij ernstig ziek was. Een mededeling die een grote ‘schok’ veroorzaakte bij hemzelf, zijn gezin en zijn familie. Zo’n schok lijkt op een trilling die wanneer je een steentje in het water gooit steeds grotere kringen maakt. En elke kring brengt op een ander niveau iets in beweging.
De gedachten, gevoelens en emoties die in elke kring aangeraakt worden zijn niet altijd zichtbaar maar voor de betrokkenen wel voelbaar.
Gezin
Mijn broer was 4 jaar ouder dan mij en de middelste uit een gezin met 5 kinderen. Ik ervoer hem vooral als de broer die als een as in het wiel de spil was waaromheen veel in ons gezin geneigd was te draaien. Hij was een leider en ik kon me daar heel lang aan overgeven. 
Mijn broer is altijd in zijn geboortedorp blijven wonen terwijl ik 40 jaar geleden ben weggegaan. Onze relatie als broers was goed maar veranderde in de loop der jaren. Onze karakters verschilden enorm. Toen ik mij in de afgelopen jaren steeds meer losmaakte van zijn ‘leiding’ en daardoor ook mijn rol in ons familiesysteem veranderde, bekoelde onze relatie en raakte deze verhard.
Toen mijn broer ziek werd was ook voor mij de ‘trilling’ die de schok had veroorzaakt voelbaar. Ook al hadden we ruim twee jaar geen contact meer en voelde ik de afstand tussen Amsterdam en mijn geboortedorp steeds groter worden.
Boosheid en verharding
We waren boos op elkaar geworden om redenen die opeens geen reden meer lijken te zijn voor een dergelijk conflict.  We hebben allebei ervaren dat boosheid, afstandelijkheid en het onderdrukken van onze ware gevoelens hebben geleid tot verharding.
Maar de trilling van het verdriet dringt zelfs door de hardste verharding heen. Liefhebben en verdriet blijken heel dicht bij elkaar te liggen en hebben beide de eigenschap om wat hard is zacht te maken.
In Februari van dit jaar belde hij mij op. Hij huilde en wilde met mij praten. Hij vertelde hoe zwaar het was om het masker voor zijn ware gevoelens te houden. Hij zei letterlijk: “Ik kan het ‘bord’ niet meer omhoog houden, ik ben er te moe voor en ik wil het ook niet meer. Jij bent mijn broer en ik ben jouw broer”. We hebben samen gehuild en onze  ‘redenen’ van tafel gehaald. De verharding in onze hoofden, in onze harten en in ons lichaam werd verzacht door elkaar te zien en de tranen van verdriet te delen.
Bord voor de kop
Mijn broer was natuurlijk niet de enige die een bord voor zijn ware gezicht had gehouden. Ik heb deze ‘borden’ ook. Het zijn borden die de neiging hebben om te verharden en we denken dat we ze nodig hebben om ons te beschermen of om een zelfbeeld hoog te houden waar we ons mee hebben geïdentificeerd.
Ik zag aan mijn broer dat het niet gemakkelijk was om dit los te laten en ruimte te maken voor wie hij werkelijk is en wilde zijn.  En voor mij was het ook niet gemakkelijk. Er ontstaat namelijk een nieuwe relatie die er in wezen altijd al is geweest maar waar we nog geen ervaringen in hebben ‘ontwikkeld’. We hebben er nu wel bewustzijn naar toe gebracht maar nog geen ervaringen mee met elkaar.
Helaas kregen we niet veel tijd meer om deze nieuwe relatie met elkaar op te bouwen.
Verzachten
Ik ben blij en dankbaar dat mijn broer mij in zijn worsteling heeft meegenomen. Dat hij mij in de ervaring heeft uitgenodigd om onze relatie te ‘verzachten’. 
Hij heeft mij in deze korte periode geleerd hoe anders de energie van liefhebben, loslaten en vergeven aanvoelt ten opzichte van de energie van boosheid en verharding. Boosheid is geen negatieve energie. Het hangt ervan af wat je met deze energie doet. Wanneer je deze energie niet erkent en vervolgens loslaat, slaat deze zich op in de cellen van ons lichaam en belemmerd daarmee een gezonde doorstroming van de levensenergie in ons leven. Afhankelijk van onze persoonlijkheidsstructuur houden we vast en verharden we in onze gedachten, in onze gevoelens of in ons lichaam wanneer we ons afsluiten voor wie we werkelijk zijn. 
Maskers
Wanneer we in staat zijn om onze maskers af te zetten en te erkennen dat we gehecht zijn geraakt aan delen van onze persoonlijkheid die ons lijken te beschermen maar ons eigenlijk afhouden van wie we werkelijk willen zijn, komen we bij ons zelf. Ik ben ervan overtuigd dat ieder mens een aangeboren behoefte heeft om jezelf maar ook de ander te ontmoeten in wie we werkelijk zijn. Wanneer we onze harten durven te openen ervaren we dat onze ware natuur verankerd is in de liefde. In de liefde voor het leven. Het leven zoals zich dat elke dag opnieuw in de kleinste details aan ons openbaart.
Liefde voor het leven
Toen ik een paar weken geleden met mijn broer in zijn tuin zat vertelde hij me dat hij ervan hield om vroeg in de ochtend naar de tuin te gaan om daar een poos te zitten en te mijmeren over het leven. Hij vertelde hoe hij geraakt kon worden door het sneeuwklokje wat zich door de bevroren grond had omhooggewerkt. De schoonheid van de natuur, van de schepping. Hij was geraakt. 
Leven is bewustzijn op een bepaalde frequentie
We worden ons steeds meer bewust door wetenschappelijk onderzoek dat alles om ons heen en ook wijzelf bestaan uit energie, uit deeltjes en golven. Uit trilling. Alles wat we doen en ook alles wat we zeggen, voelen of denken, veroorzaakt een bepaalde trilling. Een trilling op een bepaalde frequentie. 
Het ziekteproces van mijn broer veroorzaakte een rimpeling op een bepaalde frequentie. Rimpelingen op meerdere frequenties die worden uitgezonden en worden opgevangen.  In de ervaringen die ik hier heb beschreven veroorzaakte deze trilling van verdriet, zachtheid, compassie en mededogen.
Verantwoordelijkheid
Het is goed om ons bewust te zijn van de werkzaamheid van onze gedachten, onze gevoelens en van wat we doen. Dat bewustzijn is niet altijd eenvoudig omdat het ons ook verantwoordelijk maakt voor de trilling die we uitzenden. Elk woord wat we uitspreken zet iets in beweging. Zelfs elke gedachte of elk gevoel wat we hebben zet iets in beweging. En die beweging kunnen we niet terughalen. We kunnen de rimpeling in het water niet terugbrengen naar zijn oorzaak. We zullen verantwoordelijkheid moeten nemen voor wat denken, voor wat we voelen en voor wat we doen of uitspreken.
Ben jij benieuwd naar hoe jij met de energie van jouw eigen hart jezelf en anderen kunt ‘verzachten’?

Je bent van Harte welkom in de Praktijk voor Psychosynthese Amsterdam